Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
6:02 μ.μ. | Αναρτήθηκε από
4words creative communication |
Μυστικό Ημερολόγιο
Πυρανθείς άγγελοι πήραν φόρα: έτσι
με το λευκό της χτένι η ταπεινότης
δεν σου αποστέρησε ποτέ το μυροβόλο της δάκρυ,
Σε τόσο κάλλος, πώς να μη ρέει το μαχαίρι
Καταγής. Όλο ψάχνει με την φωνή να φυτέψει
δύο λέξεις για να θάλλει η αντίπερα μέρα
Εδώ χάμω πλέουν τα νησιά που σου ΄κλεψαν
τόσα χρόνια.
Πάλι αλλού μισεύει το απροσπέλαστο
και επιστρέφει για σένα οπλισμένο
Και πρέπον είναι να συνάψεις εκδοχές
στα ενδότερα της λευκότητας. Εκεί
που σ΄ αναρπάζει το φωτεινό
περβάζι με τις φλόγες, βασιλικού
που σκόρπισε τους σπόρους στα ταξίδια
(του κήπου σου)
Στα ρείθρα γλίστρησαν τη χαραυγή
καινούργιοι φθόγγοι
Πρώτης σοδειάς ευφωνία, συνήθεια
να ξοδεύεις το δρομολόγιο
Κι όλο λες ας γινόταν να φύγω απ΄ όλους και απ΄ όλα,
σ΄ έμαθε όμως το επίκαιρο, και ο καθρέφτης
και ο χάρτης
Ανυπότακτο κέδρο πελεκούσες ρίχνοντας
καταπάνω μου όλα τα φώτα του βίου
Βιομηχανική ζώνη το σπίτι και ο δρόμος δυσμάς σου
αχαρτογράφητο σώμα με τύψεις
Μη με κρατήσεις μη μάθεις για μένα
Γύρισε πάλι το βλέμμα στην απόσταση
ξέρω καλά να εκτίω
την μορφή σου
Γεύτηκα το αργά και ό,τι άλλο μου έκρυψαν
κάτω από τους πυλώνες του βοριά. Τώρα ξέρω:
δεν ήσουν εσύ είχες κλέψει το όνομα
μιας άλλης υπόσχεσης.
Ας γίνει έτσι και η πτώση οφειλή.
Τόσους μήνες στην προκυμαία υποδύθηκα
ένα ψέμμα (του νόστου), μεγαλοσύνη
το έντυσα και τώρα,
με προσπερνάει μέσα στην νύχτα
αλαφροΐσκιωτο.
Η ζωή επικαλείται αγγελτήρια ενοικίων:
μόνο οι τοίχοι το ξέρουν που κρατάνε τη θέα
Δεν υπάρχω πια, νύχτα.
Ετικέτες
Ποιηματα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλια:
Αγγελτήρια ενοικίων .....εγώ τα λέω αγγελτήρια θανάτων των έρωτα.......μόνο οι τοίχοι το ξέρουν .....ο έρωταs που ποτέ δεν πεθαίνει ...ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ
Δημοσίευση σχολίου