Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011


ABIΩTOΣ ΒΙΟΣ 

στον Άλκη και στην Εβίτα 

Αναχωρητήs από την έρπουσα συνθηκολόγηση και ανελέητοs ,περπατώνταs μερόνυχτα σε αφιλόξενη γη έκανα το βράχο λίκνο μου και αποκοιμήθηκα ωs κλειδοκράτοραs και αυτήκοοs τηs σιωπήs.Εκεί ξάφνου πέρασα το παραπέτασμα του χρόνου όταν έναs γέρονταs πελιδνόs πειρατήs μού χάρισε τα φοινικικά δακτυλίδια τηs λησμονιάs.
Τείχισε το δρόμο μου με κάστρα απόρθητα κι έκλεισε έξω την ανθρώπινη μορφή μου.Περιβεβλημένοs με σύννεφο αγαλλίασηs κι ανερμήνευτοs λάμνω σε σκιέs με αετόσωμα ξωτικά.
Δεν ήξερε όμωs άνθρωποs κανέναs ότι το μισό μου εαυτό είχα αποτυπώσει στην ατμόσφαιρα του δωματίου μου ανακαλύπτονταs κρυφίωs τουs ανεξίτηλουs ερειπιώνεs του αβίωτου βίου μου με τα ασυλλάβιστα εσώτερά μου.
Τώρα μπορώ να ριζώνομαι στο κύμα και σαν Οδυσσέαs και Προμηθέαs μαζί αυτοπροσδιορίζομαι σ'ένα άυλο σώμα ανασαίνονταs θάνατο δίχωs να πεθαίνω.
Τώρα σε νίκησα εαυτέ μου και συ υποκλίνεσαι εμπρόs μου ταπεινωμένοs με τα αειθαλή μονότονα τηs ερημίαs ταξίδια σου όπωs αφήνεσαι στη χλεύη του πλήθουs. 





1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσοι από εμάs ζούμε αληθινά άραγε ή ζούμε μέσα στο ψέμα.Είναι κατάκτηση ν'αλλάζειs και να επαναπροσδιορίζειs τη ζωη σου ακόμα κι αν πρέπει να ζειs με τα φαντάσματα τηs μοναξιάs σου.Έξω υπάρχει πολύ ψέμα.Ο πρώτοs καφέs η πρώτη στάση μου στο διαδίκτυο γράφειs όμορφα και ουσιαστικά.Σου εύχομαι καλή χρονιά.

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.

Aναγνώστες