Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
1:16 μ.μ. | Αναρτήθηκε από
4words creative communication |
ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
Σε περιφερόμενο θίασο
είμαι ωs μονάδα σε ανύπαρκτο εκθέτη
στα υποδόρια μάτια μου
και εστιάζομαι καθ'εκάστην
σε κενό άφαντοs
αναδύονταs φωταψίεs κλεπταποδόχου
επαναλαμβάνονταs τη μητρική μου
των ανέμων γλώσσα.
Κιόταν φέρνει προσωπείο
αγιότηταs ο δρόμοs αυνανίζεται
το εν δυνάμει στα πεδία του τίποτα
και το μαρμάρινο είδωλο τηs πλατείαs
να σκιρτά το εφήμερο
με τραύλισμα αθανασίαs
σε συνωστιζόμενο κοινό.
Είμαι αυτουργόs τηs παρατήρησηs,
όχι πωs συνοψίζομαι σε φώτα
αλλά γιατί συλλαμβάνω τη νύχτα
και τη διαχέω ωs προπέτασμα καπνού
στιs ερινύεs μου.
Μυημένοs συκοφάντηs του επίπλαστου
με κλητεύουν το χάραμα οι νεφέλεs
ωσάν παραστάτη τουs
και οι απυρόβλητοι όποιαs ιδεολογίαs
στο κατούρημα μου εξ ουρανού ερμηνεύονται.
Αποτραβηγμένοs στο κελί τηs χρονικότηταs
ανασαίνω φωs αντίγραφο ερήμην σαs.
Εμείs οι ανεμομαζωχτάρηδεs
των ήχων και των φθόγγων,
κλητήρεs ή έποικοι των ανθών και των πουλιών
αs συνασπιστούμε στο ειρήνεμα τηs μη χρονικοτηταs.
Ετικέτες
ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
....η σκέψη μπορεί μα περιπλανιέται μακριά ενώ ο σκεπτόμενος παραμένει σ' ένα μέρος.....
Το μοναχικό ταξίδι της ψυχής στις κορυφές της πνευματική της ανάπτυξης και το απλόχερο δόσιμο των εμπειριών της είναι η γνήσια αγάπη που πρέπει ο καθένας να μοιράζει.....αυτό ακριβώς κάνεις εσύ φίλε μου και σ'ευχαριστώ !!!!
Είσαι ταξιδευτής που αναγνωρίζει τις αναμνήσεις από το παρελθόν , το παρόν και το μέλλον!!!!!!!
Ωραίος τίτλος μικρής επιτήδευσης, όπως και το ποίημα, που μοιάζει να απευθύνεται σε διανοητές (Βέλτσος, Πάντειος, καθηγητές φιλοσοφίας και συναφή συνάφια - πολύ ποιητικό αυτό) παρά σε εύστροφους ανένταχτους ανθρώπους ή σύντροφους ποιητές, συζητήσιμη δομική συνοχή που θυμίζει περισσότερο πιο εύκολο συνειρμικό λόγο παρά αυτόματη γραφή, πολύ καλή ροή λόγου καιεφευρέτικότητα στις λέξεις.Μικρές αντιφατικότητες ανάμεσα στην εκλεκτικότητα κάποιων σημείων και στον εντυπωσιασμό κάποιων άλλων. Φιλική αξιολόγηση 7/10, και καλύτερα ουδλέν σχόλιο για το σχόλιο- συγκεκριμένα το φινάλε. Ελευθερία λόγου έχουμε.
Ενα σχόλιο ποιητή και μια ερώτηση άλλου - αν θες και μπορείς την απαντάς
σχόλιο "Να μιλήσουμε με λόγια απλά/ γιατί η ζωή μας ολοένα λιγοστεύει"
ερώτημα "Συμφέρει στο άπειρο το χάος του ονείρου;
Τούτη η άμυνα που θα μας βγάλει σα μας μισήσουνε κι οι λυγαριές;"
Συνέχισε-δεν έχεις επιλογή
"
Συνέχεια προηγουμένου
Παράλειψη: ξεχωρίζουν δύο- τρία ωραία δίστιχα, στα θετικά, πράγμα που όμως τονίζει μια φαινομενικά αθέλητη ασυνέχεια στο ποίημα.
Δεν βαριέσαι, φίλε μου. Ούτως ή άλλως είσαι καλύτερος σε βασικά ποιητικά γνωρίσματα από πολλούς καρμοίρηδες που κοκορεύονται εκεί έξω.
ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ....Υπάρχουμε στο ρέμα τηs αρχήs και του τέλουs,χωρίs να ανευρίσκεται ένοχοs.....ο νουs ..είν ο ίδιοs ο ένοχοs κοροίδεύει τη φύση του τηγανίζονταs αιτιότητα, ψάχνει για τον ένοχο,θαυμάσιο άλλοθι. AUNANIA CLINIKA Η ΜΑΛΛΟΝ ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ....αs ανυψώσουμε στην υγεία του σύμπαντοs. 'Eχω την τιμή να είμαι διαβάτηs.
"Στην..."
Δε νοιάζομαι που η μοίρα μου στη γη
λίγο ή καθόλου από τη Γη έχει κλείσει
που χρόνια αγάπης έχουν ξεχαστεί
μέσα σε μιας μικρής στιγμής τα μίση
δεν έχω θλίψη που και οι απελπισμένοι στην πλάση νιώθουν κάτι απ' τη χαρά της,
μα που έδειξες συμπόνοια, αγαπημένη,
για μένα που δεν είμαι παρά μόνο ένας διαβάτης
Ταπεινό,ε;
Ο συγγραφέας του πέθανε στην λάσπη, κοντά στο εκλογικό κέντρο όπου είχε πάει να πουλήσει την ψήφο του για να πιει, πολύ, πολύ καιρό πριν.
ο νουs ..είν ο ίδιοs ο ένοχοs κοροίδεύει τη φύση του τηγανίζονταs αιτιότητα
O Καρούζος περιγράφει τέλεια το πρόβλημα όλων (μα όλων)των διανοητών και φιλοσόφων, κάποιοι από τους οποίους οδηγήθηκαν στην τρέλα μπερδεύοντας απλώς το νου με το είναι και το εγώ με την πραγματική μας, πέραν του λόγου, ταυτότητα.
AUNANIA CLINICA: ενδιαφέρων όρος, σημαντικότερος μάλλον (τι μάλλον, δηλαδή...) του Καρούζου, καθώς όπως έχουν εξακριβώσει πολλοί ψυχαναλυτές, ψυχολόγοι κι ο απλός κοσμάκης, ο αυνανισμός βοηθά καθοριστικά στην φυσιολογική ανάπτυξη της σεξουαλικότητας. Το clinica δεν το κατάλαβα. Εννοείς κλινική ειδικά για να αυνανιζόμαστε, (παράξενο), κλινική όπου μονάχα εκεί αυνανιζόμαστε (πιο παράξενο), ή κάποιον που αυνανίζεται φαντασιώνοντας πχ νευροχειρούργους (ακραία παράξενο - προτιμώ τους ποδίατρους); Είσαι κι αινιγματικός, δε μου απάντησες και την ερώτηση, τι να κάνω, καλό παιδι κι εγώ σαν εσένα, απαντώ με λίγο μεγαλύτερο τραγουδάκι για την ιδιωτική ζωή των φιλοσόφων...
Immanuel Kant was a real pissant who was very rarely stable
Heidegger, Heidegger was a boozy beggar who could think you under the table
David Hume could outconsume Schopenhauer and Hegel
And Wittgenstein was a beery swine who was just as schloshed as Schlegel
There's nothing Nietschze couldn't teach you about the raising of the wrist
Socrates himself was permanently pissed
John Stewart Mill, of his own free will, with half a pint of shandy was particularly ill
Plato, they say, could stick it away, half a crate of whisky every day
Aristotle, Aristotle was a beggar for the bottle
Hobbes was fond of his drum
And Rene Descartes was a drunken fart "i drink therefore i am"
Yes, Socrates himself will be particularly missed
A lovely little thinker but a bugger when he's pissed.
To αιρετικό αυτό άσμα συνέγραψε παρέα υπερ- ευφυών φίλων που συναντήθηκαν στα κορυφαία πανεπιστήμια της Αγγλίας την δεκαετία του '60. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι μάλλον είχαν διαβάσει πολλούς από αυτούς που αναφέρουν κάνει το τραγουδάκιπιο αστείο ή πιο υβριστικό. Ήταν η σπουδαιότερη ομάδα κωμικών, ίσως μαζί με τους Μαρξ Μπράδερς, κι έμειναν γνωστοί ως Μόντι Πάιθον.Φυσικά μηδενιστές μετά την φιλοσοφία, μου θύμιζαν πάντα την ζεν βουδιστική φράση "όταν γελάς ο θάνατος δεν βρίσκει χώρο να περάσει".
Ίσως γιατί ο θάνατος είναι μια έννοια, ενώ το γέλιο μια μη λογικά εξηγούμενη υπέρβαση.
Κατά τα άλλα, ζήτω για την πρόποσή σου, και προσοχή, στην τελευταία πρόταση, δεμ μου αρέσει η λέξη "τιμή". Για αυτό ίσως αναγκαστούμε να τραγουδήσουμε παρέα τους Μόντι Πάιθον, ας πούμε... το Σάββατο;
Μου έκανε αλγεινή εντύπωση ο ανώνυμοs με τη βαθμολόγησή του.Χρησιμοποιεί δε τη γλώσσα των κριτικών τηs τέχνηs αυτών που ιστορικά έχουν κάνει απίστευτα λάθη ωs προs την εκτίμηση τουs σε μέγιστουs δημιουργούs-Mάνοs Χατζιδάκιs και Κωσταντίνοs Καβάφηs-άνθρωποι τηs καθεστηκυίαs τάξηs και παρατρεχάμενοι των ισχυρών εκδοτών.Είναι η γλώσσα τηs συλλογικήs έπαρσηs και τηs ασέβειαs ωs προs αυτό που οι ίδιοι αδυνατούν να δημιουργήσουν.Είπε ο JF Lyotard : Το υλικό θεωρούμενο ωs αντικείμενο που αντίκειται σε ένα υποκείμενο.Κύριε Μαρίνο συνέχισε να γράφειs , το έργο σου αναβρύζει από βαθιά μάθηση ,χρώματα , αρώματα και πρωτοπορεία.
Συγγνώμη για το λάθοs -πρωτοπορία- ,απλά είμαι αρκετά θυμωμένοs.
...Ον δύναται τιs να συμπεράνει δηλαδή τεκμαρτό.Αποφεύγονταs πρωτίστωs να βαθμολογήσουμε τον εαυτό μαs ....Όμωs παρακάτω το πήρε πίσω όλα καλά το ποίημά του δείχνει άνθρωπο ευαίσθητο και είναι εμπνευσμένο.Όσο για το παρόν έχω ήδη ξανασχολιάσει έχει αναζωπυρώσειτο ενδιαφέρον μου για την ποίηση.Εχει εκρήξειs ομορφιά κι ένα εσωτερίκο παλμό αυτογνωσίαs.
Μαρία Ζει δεν Ζει δεν ξέρω ακόμα γέμισε ο τόπος ποιητές κι όλοι ακούν τον εαυτό τους να αντανακλάται ή μη σε άλλους αναλόγως αντιδρούν κι άστοχους θυμωμένους ερωτώ - όποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωτήριο χιούμορ, λες και βαθμολογείται η καθαρή υποκειμενικότητα, από την "κριτική τέχνης"- επάγγελμα λιγότερο χρήσιμο αλλά πιο δημοφιλές από τον σκουπιδιάρη- πώς να τολμήσεις να μιλήσεις σε γκεσταπίτη αιτιότητας σε μια χώρα κωφών και de facto κριτικών τέχνης (αλλιώς πώς θα γράφαν στον Μαρίνο), παρακαλώ αφήστε ήσυχο τον Μαρίνο κριτικοί τέχνης που χιλιάδες μαζέυεστε σε ό,τι δεν καταλαβαίνετε μύγες παρασιτικές με σκοπό το ανεξήγητο να εξηγήσουν δεν είναι τέχνη είναι πάλη με την ζωή τον εαυτό το μοιραιο και το αβέβαιο σε έναν έρημο πλανήτη για αυτό πάλη μοναχική για αυτό παρά τα καλά σας λόγια περιφρονώ τα τριάντα μου χρόνια ποίησης και σαν αρχαίος κωμικός χλευάζοντας με την βοήθεια νεκρού ποιητή σας αφήνω
"παράξενο " είπες "παράξενο"
"δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους
όσο κι αν παίζουν με το φως
όλοι τους μαύροι μένουν"
κι ως χαριστική βολή σας παραπέμπω στο τελευταίο δίστιχο λιάν πρόσφατου ποιήματος του Μαρίνου - εικάζω ότι γνωρίζετε το νόημα του ερέβους
η ποίηση είναι ρυθμός είναι γέφυρα νε το αλογικό ότι παλιά θα λέγαν ασυνείδητο μα πάνω από όλα είναι ουρλιαχτό καλλωπισμένο για χάρη των αθώων
κωδικοποιημένο για άμυνα απέναντι στους "γνώστες" δημιουργεί σαν μπούμερανγκ παγίδες
για αυτό τα ονόματα ας μείνουν συμβάσεις
γράφει μόνο όποιος δεν έχει ταυτότητα
ειλικρινά
ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Δημοσίευση σχολίου