Mαρίνος Καρβελάς Ποίηση

ΦΩΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ β

Άσπονδη καρδιά στη Βαβυλώνα
σε παρφούμαρα με θαμώνεs όλου του χειμώνα
χνώτα φούμαρα
Βρήκα γλάρουs γύρω
στο λειμώνα να λικνίζονται
είδαν δάκρυα μεs στο στρατώνα
και βυθίζονται
Με μια χλαίνη στην ανεμοδούρα τουs απόθησαν
κι απτούs φράχτεs σαρκοβόρα μούρα
πόσο πόθησαν
Στύβω καταιγίδεs με μανία στην πορεία μου
δίνω πετιμέζι κι αύπνία στην αργία μου
Κράδαιναν ο Ντόριαν κι  Γκρέυ
μια απόταξη λύτρωναν οι ενοχέs
τα χρέη στην απόσταξη
Άνοιξε η πύλη στα Χαυτεία για Ομόνοια
σμίλεψα καρδιά στα λατομεία εναγώνια
Φόνισσά μου
προσμονή το κύμα πετροβόλησεs
βούλιαξε στη λασπουριά
το βήμα και μ'απόλυσεs
Μάζεψα τραγουδιστά λογάκια
όσα έτυχαν βγάλανε μαχαίρια
τα στιχάκια και με πέτυχαν