Mαρίνος Καρβελάς Ποίηση

ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ

στην Γεωργία Βεληβασάκη

Ένα πουλί πέφτει
στον καθρέφτη και ραγίζει
τα κάλπικα κοιτάγματα τηs μέραs,
σωρεύονταs τα ορφανά μηνύματα
στο πάτωμα με τουs κωδικούs των ενστίκτων.
Μερόνυχτα αλλοπαρμένα
σε κιγκλιδώματα ήχων συνωστίζονται
καθώs συντάσσουν ερωτήματα στα ρείθρα
με τα τσαλακωμένα φύλλα των εφημερίδων.
Άχαρτογράφητοι βίοι συνδράμουν
με βεγγαλικά πλανέματα το επερχόμενο.
Άραγε που θα είσαι
όταν το χθέs ωριμάσει αδίστακτα.
Μη με κοιτάs λοιπόν ξέρειs,
ότι ενηλικιώθηκα
και διαβάζω το φως πίσω από τα τείχη
του αδιανόητου όπωs πορεύομαι.
Στην τειχομαχία τηs συνείδησηs μου
ο εχθρόs μου ήταν ο εαυτόs μου.