Mαρίνος Καρβελάς Ποίηση

ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΔΕΟΣ

[παράφραση των αποσπασμάτων του Ζαν Ζενέ]

Μάτια αιχμάλωτα στο εκκρεμέs του χρόνου-ένα θραύσμα σιωπήs μαρτυρά μια απρόσμενη συστολή.Ακρόαση? Νύχτεs ολάκερεs συναρμολογεί ένα μάταιο διάλογο-μέχρι το σβήσιμο μιαs ηχούs που ολοένα χάνεται-ώστε να τον ανακηρύξει σε αθάνατο,αλλά με δάκρυα,σπέρματα,αίμα κι'ενοχή.Στιs πλεκτάνεs τηs μέραs περιδιαβαίνει ανάμεσα στο έγκλημα και στην αθωότητα,στον άπατρη θεό και στο διάβολο,στο παιδί και στον άνδρα,στη ζωή και στο θάνατο- στο μεταίχμιο κάθε φορά μιαs άλληs υπόστασηs- στη μέθη και στο τίποτα τηs ανθολογίαs του.Εάλω ο πρίγκιπαs,ο αλαβάστρινοs ερωτιδεύs σε ρωμαϊκά λουτρά όπου γυμνόs στα νοτισμένα μάρμαρα τα πέλματά του χαράζουν τα νηπενθή άνθη του έρωτα-κορμί ενόs υδάτινου παραμυθιού σε στοά με αραβουργήματα και ανταρσίεs αισθήσεων.Συναναστρέφεται παλλακίδεs ώρεs και ευνούχουs συλογισμούs όπωs περιφέρεται σαν αερίτηs του πόθου στιs μισοσκότεινεs κάμαρεs.Καπνίζει πίνονταs αψέντι ενώ σπιθίζει ακόμα η στάχτη των ονείρων του καθώs κοχλάζουν οι συνωμοσίεs των ενστίκτων του.Περίλυποs αποστρέφει το προσωπό του από το παρόν ξετυλίγονταs έναν κομματιασμένο ρόλο ομορφιάs.Σώμα ,είδωλο ηδονήs που ακινητεί το κρύο φωs σ'ένα σύμπαν εναλλάξιμων μορφών ωσάν θρύλοs που αναδύεται μέσα από ερείπια και συντρίμμια βίων.Ο ατμόs αποθεώνει το περίγραμμά του με τουs μυρωμένουs γλουτούs του με αρωματικά έλαια-όπωs λαμποκοπούν το ελιξήριο πάθοs.Μεγαλείο από χιμαιρικέs μεταμέλειεs στα αδηφάγα μάτια των συνδαιτυμόνων μικροαστών τηs λαγνείαs.Σχοινοβάτηs του περιθωρίου αναπαράγει την εικόνα του με το έλλειμμα των προσδοκιών ωs κληροδότημα ενοχών κάποιαs συνεύρεσηs του πεζοδρομίου με τον ήχο των σκιών.