Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
11:21 π.μ. | Αναρτήθηκε από
4words creative communication |
ΚΡΗΤΗ
(στο δρόμο που χάραξε ο Κωνσταντίνοs Καβάφηs)
Σα παs σε ξένο τόπο , να χαίρεσαι
σε πρωτόγνωρους δρόμους να περπατήσεις.
Μη σε τρομάζει το ταξίδι
και να ξιφομαχείs με τιs τρικυμίαs τιs στιγμέs
με θάρροs χωρίs λιγοψυχία.
Τηs ομίχληs οι μορφέs θα γίνουν οι σύντροφοί σου,
να τιs σεβαστείs ,
εκείνεs τουs οιωνούs θα σου μαθαίνουν.
Ο μίτοs τηs Αριάδνηs αχτίδα σου θα γίνει
κι'όλο το κόσμο μέσα τηs θα δειs.
Τα υγρά σου μάτια θ'αντιφεγγίζουν
σε ραγισμένουs ορίζοντεs,
εκεί να συναρμολογείs την πορεία σου
έτσι θα ξεμάθειs
από τα διαβατά βουνά του νησιού σου.
Το μπάρκο το ορίζει το νερό,
η φωτιά ο πηλόs και η αστραπή
στα πέλματα του ταξιδιώτη
και σε μυστικέs ώρεs πλάθουν τα βήματά του.
Τη νίκη σου με το βοριά
οι λύκοι θα την υμνούν
δείχνοντάs σου τα δόντια τουs ,
αυτή θα είναι η πληρωμή σου.
Ίσωs σου μέλλεται
από τη στάχτη σου να ξαναγεννηθείs
σε ξένο τόπο μόνοs κι'έρημοs,
μη φοβηθείs ,
ο σέρτικοs καημόs το μετανάστη ακολουθεί,
σύρε μαζί του το χορό
με το τραγούδι των ανέμων.
Σε βράχο πορφυρό κι'ολισθηρό
είναι χτισμένο το παλάτι του πεπρωμένου
με μαλάματα,ζαφείρια και ασήμι.
Με κρεμαστούs κήπουs ,
σοφούs ,σειληνούs ,μενεστρέλουs κι'εξωτικέs ομορφιέs.
Κρύβει όμωs δράκουs μέδουσεs κι'αρπαχτικά,
τ'όνομά σου σε παλίμψηστη στήλη αναγράφεται.
Να μη θαμπωθείs,
ο Τειρεσίαs χρόνοs πανταχόθεν
σε βλέπει
μη τον αγνοείs.
Το τέλοs του ταξιδιού σου
μπορεί να ήταν δυο λεπτά μονάχα δρόμοs,
αλλά μπορεί να είναι μια ολόκληρη ζωή
γεμάτη σοφία και η Κρήτη,
ο νόστος στο ταξίδι σου.
Ετικέτες
ΚΡΗΤΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
"Οι λέξεις θάρρος και κουράγιο
είναι πολύ ενδιαφέρουσες
Έρχονται από την ίδια ελληνική ρίζα
που έρχεται και η λέξη καρδιά
Έτσι, το να είσαι άνθρωπος θαρραλέος,
σημαίνει να ζεις με την καρδιά
Και τα ανθρωπάκια, μόνο τα ανθρωπάκια,
ζουν με το κεφάλι. Φοβούνται
και φτιάχνουν γύρω τους
μία ασφάλεια λογικής.
Φοβισμένοι, κλείνουν κάθε παράθυρο
και κάθε πόρτα -
με θεωρίες ιδεολογίες, λόγια -
κι εκεί μέσα κρύβονται.
Ο δρόμος της καρδιάς
είναι ο δρόμος του θάρρους.
Είναι το να ζεις μέσα στην ανασφάλεια.
Είναι το να ζεις
μέσα στην αγάπη και εμπιστοσύνη.
Είναι το να κινείσαι
μέσα στο άγνωστο.
Είναι το να αφήνεις το παρελθόν
και να επιτρέπεις στο μέλλον να έρθει.
Θάρρος είναι να κινείσαι
σε επικίνδυνα μονοπάτια...
Η καρδιά είναι πάντοτε έτοιμη
για το ρίσκο,
η καρδιά ξέρει να ρισκάρει.
Επίτρεψέ μου να παραθέσω στα ποιητικά σου πόδια απόσπασμα από το κείμενο της Παρθένας Τσοκτουρίδου, έτσι όπως το βρήκα στο διαδίκτυο. Ζούμε εποχές σκοτεινές όπου μεγάλη ανάγκη έχουμε φωτεινά ψήγματα λόγου, τέχνης, ποίησης...
Τίτλος: Έλληνα της ταραγμένης εποχής μας, φταις για την παρακμή σου
Η προσήλωση σου, Έλληνα, στο ατομικό σου συμφέρον και η αδιαφορία σου για τα κοινά απεργάστηκε την παρακμή του κράτους σου. Διότι, Έλληνα, δεν ασχολήθηκες ποτέ με το τι γίνεται γύρω σου παρά μόνο με τον εαυτό σου. Ούτε πόθησες, Έλληνα, να δυναμώσεις το πνεύμα σου, όπως λέει κι ο Κ. Καβάφης, για ν’ αναπτυχθείς ενάρετα στη γνώση.
Ξέπεσες, Έλληνα, στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου, (ευρωπαϊστί), και κατάντησες άχρηστος και όχι φιλήσυχος, που δεν ασχολήθηκες με τα κοινά, (αρχαϊστί). Και τώρα που οι δόξες και τα μεγάλα φώτα χάθηκαν, όπως μας λέει ο Κ. Καβάφης, μη κρυφοκοιτάζεστε, Έλληνες, μη καγχάζετε (ντροπή!..ντροπή!...), μη φεύγετε (μην είστε ποταποί!...), μη πείθεσθε με τα των άθεων πολιτικών τα λόγια. Δεν είστε το καλό παράδειγμα για τους νέους (…μη τους φοβίζετε!...).
Όταν αστράφτει η πολιτεία, αστράφτει ο νους μας, Έλληνα, όπως λέει ο Γιώργος Σαραντάρης και…η φαντασία τους κήπους πλημμυράει/ Είναι παιδιὰ που στέκονται στις βρύσες/Κορυδαλλοὶ στους όρθρους ακουμπάνε/Στις λεμονιὲς άγγελοι χορτάτοι/Είναι αηδόνια που παντού ξυπνάνε/Φλογέρες παίζουν έντομα βουίζουν/Είναι τραγούδια η στάχτη των νεκρών/Και οι νεκροὶ κάπου αναγεννιούνται πάλι/Ολούθε μας μαζεύει ο Θεὸς/Έχουμε χέρια καθαρὰ και πάμε.
Άκουε τον Γ. Σουρή τι σοφά λόγια σου λέει! … Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν/ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,/οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν/δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,/συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος./Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!/σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,/σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!/Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,/πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη/αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,/δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,/ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,/λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης./Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού./Και ψωμοτύρι και για καφέ/το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς/σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα – κι αυτό είναι ωραίο-/να παριστάνει τον ευρωπαίο./Στα δυο φορώντας τα πόδια που’χει/στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Μην εθελοτυφλείς, Έλληνα! Ξύπνα Θανάση, λάβε δράση, έχει αλλάξει η ζωή, μας λέει ο Φοίβος και συνεχίζει…Ξύπνα Θανάση, λάβε δράση, μην εθελοτυφλείς… Παιδιά υπάρχει κρίση, αντίθετα στη φύση/παρέα όλοι πάμε, μ' ανάθεμα πού πάμε./Παιδιά υπάρχει θέμα, βουλιάζουμε στο ψέμα/κι έτσι όπως το πάμε, στην κόλαση θα πάμε…
Έλληνα, ο κόσμος δεν τελειώνει στην εξώπορτα του σπιτιού σου!...…Τι περιμένεις τώρα;/Τι σε δένει με την εξώπορτα;/Την κρατάς σφιχτά και ο φίλος σου ο βοριάς παλεύει χρόνια να αρπάξει το πέταγμα σου...(Μαρίνος Καρβελάς) Σημερινέ Έλληνα της ταραγμένης εποχής μας, βρίσκεσαι καθημερινά αντιμέτωπος με τα καυτά πολιτικά και κοινωνικά θέματα της καταπιεστικής αβεβαιότητας, βουτηγμένος στο άγχος, με αποτέλεσμα να έχεις γίνει ένα πλάσμα νευρωτικό από τις τόσες κουραστικές σκέψεις σου για το μέλλον σου και για το μέλλον των παιδιών σου. Μέχρι τώρα είχες μάθει με ένα «δε βαριέσαι» να κάνεις ελαφρά πηδηματάκια από τους κλοιούς των προβλημάτων σου. Να παίρνεις στιγμιαίες ανάσες ανακούφισης.
Έλληνα της ταραγμένης εποχής μας, φταις για την παρακμή σου!... Μη ξεχνάς πως… «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέραιος, μοναχός του, είναι ένα κομμάτι της στεριάς ... Κάθε ανθρώπου ο θάνατος είναι και δικός σου θάνα¬τος- γι αυτό μη στέλνεις ποτέ να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπάει για σένα». (Τζων Ντόουν)
' Ενα ανεστραμένο δοχείο δεν μπορεί να γεμίσει ποτέ.
Αν επιμένεις να στρέφεις τα νώτα στην πραγματικότητα,
η ευτυχία και η δυστυχία θα γλιστρούν πάνω στη καρδιά σου
σαν το νερό του χείμαρου στα χαλίκια.
Το ανθρώπινο όν έχει ανάγκη την ευτυχία και τη δυστυχία
για να πορεύεται με ισορροπία'
Αγνώστου συγγραφέα
Έχειs μία πολυμάθεια που είναι ευανάγνωστη και στουs μη μυημένουs στην ποίηση.Η ενδοσκόπησή σου κατασταλαγμένη που ξεπορτίζει τιs νύχτεs στη χώρα των συμβιβασμένων.Ξεπερνάs με ευκολία τιs υποκειμενικέs εντάσειs καταγράφονταs με λυρισμό τιs εικόνεs ενόs αναδυόμενου μεταφυσικού κόσμου που στην πραγματικότητα είναι αυτόs που υπάρχουμε αλλά χωρίs το βλέμμα του ποιητή.Το εργαστήρι σου είναι στο δρόμο κιο άνθρωποs αυτό σε κάνει να ξεχωρίζειs από την αρχή ωs ανθρωποκεντρικόs και πραγματιστήs με τη ματιά του υπερκείμενου.Χαίρομαι για σένα,ελπίζω και όλοι οι κρητικοί.
Αγαπητή Ευαγγελία, όχι ότι δεν συμφωνώ μαζί σου για την αξία του δρόμου της καρδιάς, αλλά αυτή η εμμονή δείχνει άνθρωπο που δεν έχει μάθει να εξερευνά τον κόσμο και με τη δύναμη του νου του. Η λογική δεν είναι παρά μόνο ένα από τα εργαλεία του, μην την ταυτίζεις τόσο πολύ μαζί του και μην την εχθρεύεσαι. Εν ολίγοις, με την καρδιά σου χρειάζεται να μάθεις να αγαπάς και το μυαλό σου...
(Με όλο το θάρρος κι απλά και μόνο επειδή εκθέτεις τις απόψεις σου -και καλά κάνεις- πράγμα που σημαίνει ότι ίσως είσαι ανοιχτή σε τυχόν διαφωνίες, κι επιπλέον λαμβάνοντας υπόψη μου ότι κάποιος που περιδιαβαίνει σε τέτοια μπλογκς δεν μπορεί παρά να είναι άνθρωπος με ιδιαίτερη ευαισθησία και διάκριση.)
Ευχαριστώ για την κριτική σου,την δέχομαι γιατί αναγνωρίζω οτι είναι καλοπροαίρετη,δεν είμαι κατά του νού , το αντίθετο, χρόνια τώρα τον χρησιμοποιώ για να δυναμώσω την φλόγα της καρδιάς μου........
Ευχαριστώ την Παρθένα Τσοκτηρίδου που την ταπεινότητά μου συμπεριέλαβε μεταξύ των μεγάλων μαs ποιητών στο άρθρο τηs.
Συγγνώμη ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΟΥ.
Αυτόs ο χώροs είναι για σχολιασμό του ποιήματοs,όλα τ'άλλα περισσεύουν.Πολύ όμορφη παράφραση του ποιήματοs του Καβάφη ΙΘΑΚΗ(ο βου)
μπορει η ηλικια μου να μην μου επιτρεπει να καταλαβω πολλα νοηματα του ποιηματος αλλα μπορω να νιωσω το βαθυ του περιεχομενο...
....ενα μόνο δεν μπορούν να κλέψουν τον ουρανό πάνω από το κεφάλι μας.Πρέπει να δούμε ξανά την "Αυλή των Θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλη...
«Το έργο είναι σκληρό. Δεν χαρίζεται στον συναισθηματισμό, στην επιπολαιότητα, στην θυματοποίηση και στην χωρίς όρια ονειροπόληση του Έλληνα. Δεν φοβάται να καταδείξει την αθλιότητα, την παρακμή, την μοναξιά, τον σκληρό αγώνα για επιβίωση, αλλά και ταυτόχρονα την καταστροφική μανία ενός κράτους-τιμωρού που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και αφήνει τους ανθρώπους του στο έλεος του κέρδους. Τους εγκαταλείπει ξένους και ανυπεράσπιστους στην ίδια τους την πατρίδα, μια πατρίδα που κινδυνεύει να μείνει χωρίς μνήμη Μία χώρα που δόθηκε για αντιπαροχή» ...................
Το ποιημά σου είναι τέλειο και σευχαριστώ για άλλη μια φορά για την κατάθεση ψυχής που κάνεις στην τράπεζα των ονείρων μου , των ονείρων μας!!!
Δημοσίευση σχολίου