Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012


CUT UP ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ

Έκτοτε(Mίλτοs Σαχτούρηs) τηs αμώμου συλλήψεωs( Αντρέ Μπρετόν),
το είμαι είναι το απείκασμα του εαυτού μου(Ζαν Μποντριγιάρ)
και το να ζειs μεταξύ πραγματικότηταs και προσομοίωσηs.
Η αντικουλτούρα και ο αντιεξουσιαστήs(Γουίλιαμ Μπάροουζ)
το όπιο των λαών.
Το χρηματιστήριο τηs ζωήs στο ξενώνα των αστέγων
στ'όνειρο ακούει τουs εκκωφαντικούs θορύβουs τηs σιωπήs
στ'αγγελτήρια θανάτων.
Από καταβολήs του κόσμου οι πόρτεs κλειστέs (Κάφκα)
και μητρώο άδειων δρόμων στο συνείναι.
Οι πληβείοι σε λεωφόρουs του παράλογου πορεύονται.
Αυθυποβάλλομαι στα δεσμωτήριά τουs
ωs αυτήκοοs τηs απραξίαs μου
αδράχνονταs μηδενικότητα
σε βαθυχάραχτο του νεραϊδόξυλου
και χίμαιρεs όπωs τιs νέμεται ο άνεμοs
με το σάρωθρο του σήμερα.
Αυτά που θέλω μια ζωή δεν έλεγα
γιατί οι δάσκαλοί μου με κερνούσαν πέλαγα
και μεθούσα από αμάθεια.
Ο έμφυτοs θεόs του τέωs και του έωs
γίνεται θεσμόs πολυγλωσσίαs του συνειδητού.
Ύσσωποs δίκοποs του κόσμου ο έρωταs αυτομολείται,
όταν στα βακχικά μυστήρια στο μέγα φωs
ο ιεροφάντηs με κώνειο ευνουχίζεται
σε ανείπωτα λικνοφόρια.
Τότε η Βριμώ γεννά το ιερό παιδί το Βρίμο
και οι παρίεs τηs κρύαs νύχταs αποπαίδια,
οι μάγοι χωρίs δώρα μοιρολογούν.
Τηλεπαθητικά προγράμματα τραγούδια και ειδήσειs ,
στων αριθμών τα υπερκείμενα τα όντα
αντικείμενα τηs γηs
η κωμωδία μυστικη ωμοφαγία συνειδήσεων.
Άμμοs άμμοs οι ελπίδεs με τουs κήρυκεs ευμολπίδεs
λέω θεόs φυλάξοι η βάρκα όπου αράξει.
Ξερματώσου απ'όλα τούτα που σε θέριεψαν σαν σκιά,
αυτό το χτίσμα με το σαθρό θεμέλιο
με την αποστήθιση του ύψουs
όπου σε αναγόρευσαν εκλεκτό
ενώ στ'αλήθεια δεν κατάκτησεs το πρέπον.
Ακκίζεσαι στο χαρτοπηλό
ωs μέντοραs στο διδασκαλείο του χρόνου
ενώ γνωρίζειs ότι οι αυταπάτεs
από την κερκόπορτα του βίου σου
σ'έχουν περιλάβει ωs περιουσία τουs.
Το βαναυσούργημα τηs γνώσηs σου
στην αγορά του δήμου το περιγελούν
τα ειδωλοσκόπια τηs εκζήτησηs του πλήθουs
στην καθημερινότητά του.
Ωs ανέγγιχτοs κι'αμμέτοχοs τηs σύνθεσηs
ανάρτησε έστω στο βλέμμα του παιδιού των φαναριών
ένα χαμόγελο
για να μπορέσει να ονειρευτεί το βράδυ.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μ'εκπλήσσειs κάθε φορά ευχάριστα?Μπράβο?(οβου)

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σας.
Ωραίες μοιάζουν οι επιρροές που γράφετε στην αρχή, όσες ξέρω. Δεν κατάλαβα τον ρόλο τους αλλά απορώ με ότι λετε για τον Μπάροουζ- ΄τον συγγραφέα δεν εννοείτε; - "όπιο του λαού". Ήταν κορυφαίος μοντέρνος λογοτέχνης των ΗΠΑ, γέννημα και με την θέλησή του "ιδιοκτησία" του περιθωρίου μια ζωή, με μοναδική έμπνευση ολότελα δική του. 'Ενα χαρακτηριστικό του δύσκολου είναι αλήθεια ύφους του αναφέρετε στον τίτλο σας, χωρίς το ποίημα να μοιάζει cut up, που το ξέρω συνήθως αποσπασματικό και πιο "παράλογο". Το πνευμα και η ζωή του του μπορεί να ήταν "σκοτεινή" για πολλούς, αλλά νομίζω, σαν θαυμαστής του, ότι η ιδιοφυία του ήταν υψηλότερη της νόησης, ακόμα και αυτής σπουδαίων ποιητών. Για την αντικουλτούρα δεν ξέρω τίποτα. Μπορείτε να μου εξηγήσετε όμως για τον Μπάροουζ;
Το ποίημα, που μου φάνηκε πολύ καλό, επίσης με μπέρδεψε. Ξεκινά σαν συλλογή αναφορών (ούτε αυτό το κατάλαβα) και καταλήγει σαν τρομερό αυτομαστίγωμα:
"Ξερματώσου απ'όλα τούτα που σε θέριεψαν σαν σκιά,
αυτό το χτίσμα με το σαθρό θεμέλιο
με την αποστήθιση του ύψουs
όπου σε αναγόρευσαν εκλεκτό
ενώ στ'αλήθεια δεν κατάκτησεs το πρέπον.
Ακκίζεσαι στο χαρτοπηλό
ωs μέντοραs στο διδασκαλείο του χρόνου
ενώ γνωρίζειs ότι οι αυταπάτεs
από την κερκόπορτα του βίου σου
σ'έχουν περιλάβει ωs περιουσία τουs.
Το βαναυσούργημα τηs γνώσηs σου
στην αγορά του δήμου το περιγελούν
τα ειδωλοσκόπια τηs εκζήτησηs του πλήθουs
στην καθημερινότητά του."
Ξέρω ότι πολλοί ποιητές αυτοβασανίζονται και καταλαβαίνω φυσικά ότι γράφουν για τον εαυτό τους. Μπορείτε να μου απαντήσετε γιατί το κάνουν και γιατί το κάνετε στον εαυτό σας;

Σας ευχαριστώ πολύ αν μου απαντήσετε. Μου σύστησε το μπλογκ σου ένας μεγαλύτερος φίλος που γράφει λίγο και αυτός. Έχω διαβάσει μερικά ακόμα ποιήματά σας, όλα πολύ ωραία. Μου άρεσε πολύ το Κέλευσον, αν και λόγω ηλικίας δε νομίζω ότι έχω την δυνατότητα ούτε τις γνώσεις να το καταλάβω όπως έπρεπε.

Ν.Γ.

Ανώνυμος είπε...

Με συγχωρείτε για τον ενικό στο τέλος, μου ξέφυγε.

Συγγνώμη και για την καθυστέρηση, δεν έχω καταλάβει ακριβώς ΄πως μπαίνει το σχόλιο και προσπαθώ να το βρω

Μ Κ είπε...

Σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου..κι'εγώ είμαι απ'αυτούς που τώρα μαθαίνει αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας..Μπάροουζ,ορθογραφικό λάθος.Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,μόνο που μέσα στη μοναχικότητά του ο γράφων πιστεύει κιόνειρεύεται έναν οικουμενικό ψαγμένο λαό,ε δεν θα είμαστε έστω μερικά εκατομμύρια πάνω στον πλανήτη;...σκέψου αν κάποια μέρα γίνουν το όπιο των λαών όλοι αυτοί οι μεγάλοι διανοητές,όπως έχουν γίνει για μένα κι'όχι οι θρησκείες το ποδόσφαιρο και η τηλεόραση.Το αυτομαστίγωμα συνειδητά συμβαίνει όμως δεν μου το επιβάλλει κανένας μοναχισμός ή κάποια σέχτα αλλά μία ενσυνείδητη προοπτική που με οδηγεί σ'ένα κόσμο αρμονικό και δίκαιο.Ξεκινώ λοιπόν από τον εαυτό μου πρώτα ,είμαι κι'εγώ υπεύθυνος με την κρίση που περνάμε,το ποίημα όμως είναι ένα ανάθεμα προς τους πολιτικούς μας.Ανεπίγνωστα τώρα στις φλέφες των σύριων αδελφών μας μήπως ρέει ο Μπάροουζ το όπιο της ανεξαρτησίας απέναντι στο βάρβαρο καθεστώς και αποζητούν αυτά που κοινωνεί με την διανόησή του.

ΜΚ είπε...

Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί μαζί μου λέγοντάς μου ότι το όπιο δημιουργεί παθητικότητα, μα φυσικά αν και ξέρουμε όλοι τι συμβαίνει με τους σύγχρονους στρατούς.Αν έχουμε αποδεχτεί μία κατάσταση όταν λέμε όπιο του λαού ε τότε ας αποδεχτούμε μια άλλη της ισονομίας και δικαίου για όλους τους πολίτες,τότε κι'αυτό θα είναι σαν το όπιο της απόλυτης δημοκρατίας.

μκ είπε...

Μιλάω για το μπιτ του είναι και όχι για τη δομή του ποιήματος.Ο Μπάροουζ συνειδητά
-μετουσιώνοντας το λόγο του-οργανώνει αντάρτικους πνευματικούς πυρήνες πίσω από τις εχθρικές γραμμές-σύστημα και κατεστημένο-με το μυστικό του αόρατου ανθρώπου,ενάντια στο αστυνομικό κράτος και στον έλεγχο του πνεύματος.Το μπιτ είναι κατασκεύασμα των μήντια στην προσπάθειά τους να ελέγχουν τις τάσεις ελευθερίας του ατόμου.Όμως όλοι αυτοί οι διανοητές τους την κάνανε απ'αριστερά όπως έλεγε ο μεγάλος Μανώλης Ρασούλης-έχω συνεργαστεί μαζί του.Στο κάτω κάτω ο καθένας έχει το αυτονόητο δικαίωμα να διαχειρίζεται το πνεύμα και το σώμα του όπως θέλει και να ενοχλεί τον διπλανό του άμα είναι για καλό του.

Ανώνυμος είπε...

Καταλαβαίνω καλύτερα και πιο πολλα τώρα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε. Εγω ποτε δεν είδα τον Μπάροουζ σαν μπιτ, από ότι καταλάβαινα, ελάχιστο μπιτ διάβασα, μου φαινότανε σαν ταμπέλα 0 όμως εσείς το γράφετε πολυ καλύτερα. Σας εύχομαι υγεία χαρά και δημιουργία.

Ν.Γ.

Geove είπε...

"Σκέψου αν κάποια μέρα γίνουν το όπιο των λαών όλοι αυτοί οι μεγάλοι διανοητές, όπως έχουν γίνει για μένα..." Λαχταρώ κι εγώ αυτήν την ουτοπία, αλλά κάθε μέρα αγωνιώ μη χάσω έστω τις λιγοστές λέξεις που μπορώ ακόμα να εννοώ. Είμαι υπερήφανη, παρόλα αυτά, γιατί χωρίς εσένα δεν θα είχα ποτέ κοιτάξει πίσω απ΄ τον καθρέφτη... Γ.Α.Β.

μαρίνος καρβελάς είπε...

..η ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΕΛΗΒΑΣΑΚΗ είναι το παιδί μου και είναι από τα ελάχιστα της ζωής μου που μπορώ σαν πρόσωπο να καμαρώνω διότι συνέβαλα στο ελάχιστο να γίνει -γιατί είχε το ταλέντο- μία μεγάλη τραγουδίστρια και ένας πνευματικός άνθρωπος που αρκετές φορές ζηλεύω ό,τι γράφει και όπως υπάρχει στο χώρο της μουσικής.Να προσέχεις ?

Εγώ είπε...

θα παραμείνω θεατής της έκφρασης του ταλέντου σου ελπίζοντας μια μέρα να ανήκω και εγώ "σεναν οικουμενικό ψαγμένο λαό"....
Μέχρι τότε:Θα βρίσκομαι μέσα σ΄αυτό που κάνω , μέσα σ΄αυτό που είμαι και δεν θα προσποιούμαι ότι είμαι κάτι άλλο....
Μπάροουζ , Κέρουακ , Γκινσμπεργκ ήταν αταίριαστοι μέσα στην κοινωνία τους , όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν συνεισφέρει στην ευτυχία του ανθρώπου και στην ομορφιά της γής.Υπήρξαν αταίριαστοι και αταίριαστοι είναι μόνο οι άνθρωποι που έχουν ευφυια και ατομικότητα...

Ανώνυμος είπε...

Ταλέντο,δημιουργία και προσφορά.Ψάχνοντας ανακάλυψα ότι είσαι στο πνευματικό κίνημα των (s)ή stigma ή sos.Εύχομαι οι αξίες σας να βρούν ανταπόκριση από όλους μας.

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger.

Aναγνώστες