Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
9:07 π.μ. | Αναρτήθηκε από
4words creative communication |
ΕΡΗΜΗ ΠΟΛΗ
Μετρά τιs ραγισματιέs του σοβά το φωs του ακάλυπτου.
Η σκάλα υπαινικτική εποφθαλμιά
ντοκουμέντα ενοίκων με τιs σκιέs των τοίχων
ξεπροβοδίζονταs απουσίεs.
Ύστερα τιs ονοματίζει
και τιs πυρπολεί στην εξώπορτα.
Επικρέμαται η απορία των ήχων
καθώs σκορπά την τέφρα τουs στην άσφαλτο
ανέγγιχτη με ειδωλολάτρη καιρού το χέρι.
Παραπέρα ένα ζευγάρι παλιωμένα παπούτσια
και μια μποτίλια κρασί,
δίπλα από σωρό με πολυκαιρίτικα έπιπλα από έξωση,
ζητούν παραλήπτη άστεγηs πορείαs.
Η ετικέτα δωρίζει και τον οινοχόο
που κλείνει το μάτι στην αυτοψία.
Η μέρα των απολογισμών μόλιs είχε παρέλθει.
Η αβάσταχτη πολύβουη ζωή
ενέχειρο στουs διαφημιστέs και στιs μηχανέs αυτοεξορίζεται.
Έρημη πόλη ,φανταχτερή με δρόμουs τηs αλλοτρίωσηs
όπου πρέπει να παs αλλιώs πωs θα μάθειs.
Όταν είσαι εκεί πηγαίνειs αλλού,
ψάχνειs τ'όνομά σου,
Tο σπίτι σου τη νύχτα ο γερανόs το μετέφερε
στη μάντρα του δήμου.
Είχεs παραβεί την ορθότητα του σκηνικού,
ο υποβολέαs δεν βγαίνει απο την κρύπτη στα φώτα δεν ρωτά,
οι διάλογοι έχουν γραφτεί από στρατολογημένουs ποιητέs και δημοσιογράφουs.
Εσύ τόλμησεs η άγνοια πληρώνεται,
ο δρόμοs γίνεται παράδρομοs,
σφάλλειs,πωs να το ξέρειs όμωs,
το συντακτικό και η ορθογραφία τηs όρασηs
σε γέλασαν γιατί φορούσεs μάτια δανεικά.
Ο κομματάρχηs σε βάθρο απόμεινε γυμνόs ,εσύ τον θέριεψεs.
To πλήθοs κλειδαμπαρώθηκε στο περιθώριο,εσύ πάλι μόνοs.
Άκου θα κινηθείs αυτόματα στην αυταπάτη σου,
ο ρόλοs που σου εδόθει έχει ρόδεs
αφέσου στο οργανόγραμμα σε οδηγεί,
το λογισμικό δίνει άφεση αμαρτιών αν το υπακούs.
Είσαι αλλού αλλά είσαι εδώ,
νομίζειs ότι είσαι εδώ,
μα γιατί ρωτάs ,
ποιοs είσαι εσύ που ρωτάs.
Λεs ότι η αμαρτία είναι αυταπάρνηση ,
πωs τολμάs,
σε θάνατο σε θάνατο τον άπιστο.
Ετικέτες
ΕΡΗΜΗ ΠΟΛΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Τι να πω ρε παιδιά στο ταλέντο παρά την χαρά μου που υπάρχει- ποιο στίχο να πρωτοδιαλέξω, άσε εκείνους που πρόκειται να ανέβουν. Μαρίνο, ελευθερώνεσαι. ΓΑΒ, εξήμιση - προσοχή, δεν είναι βαθμός, είναι λέξη (αστειεύομαι και πάλι ο αχρείος - τελευταίο οχυρό στη μοίρα). Μπροστά στα μελαγχολικά θαύματα, η ποταπή, αυτοσχεδιαστική συνεισφορά μου
Σήμερα το βράδυ
Η βροχή σταμάτησε πριν βγω
ένα αυτοκίνητο σταμάτησε γρυλίζοντας μισό μέτρο πριν με πατήσει
το λεωφορείο ήρθε αμέσως
για να φύγω πάλι για πάντα από το σπίτι
"κάτι δεν πάει πάει καλά" σκέφτηκα
μέσα στη λάσπη περπατώντας στο παρκάκι
γλύστρησα προς τα πίσω
δεν ξέρω γιατί, κρατήθηκα
"δεν ήρθε η ώρα σου ακόμα"
γελάσανε τα δέντρα
εγώ πάλι δάκρυσα
και τράβηξα ξανά προς τα ξένα
γου
καλησπέρα σε όλους ...μιας και είστε πραγματικά πολλοί και ενδιαφέροντες!! Συγχαρητήρια κύριε Μαρίνο για την ποιότητας σας.. συνεχίστε έτσι.
Όσο για όλους εσάς περιοριστείτε στην αφάνεια σας και μην αποζητάτε αναγνώριση μέσα από την κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου….
Γειά σου νέε ανώνυμε! Το περίμενα ότι κάποιος διασκεδαστικός θα προκύψει πάλι! Δεν είμαστε πολλοί, είμασταν δύο. Αν είμαστε όλοι εμείς, λοιπόν, είτε δεν ξέρετε να μετράτε, είτε βλέπετε φαντάσματα. Προσωπικά, προτιμώ το δεύτερο! Επίσης, ποιος ζητάει αναγνώριση υπογράφοντας ΓΑΒ και γου; Όλα τα ποιήματα είναι κατάθεση ψυχής, ούτε αυτό το ξέρατε;Εμείς απλώς κάνουμε παρέα μιλώντας για πράγματα ωραία (ποίημα, ποίημα!). Όσο για την αφάνεια, τι ωραία! Ο κορυφαίος Μίλτος Σαχτούρης είχε δηλώσει "η αγαπημένη μου συλλογή "Με το πρόσωπο στον τοίχο επώλησε έξι αντίτυπα". Έχετε, επίσης, ιδέα από τυπογραφία, να δείτε πώς ξεκολλάνε κάποια φύλλα κι εξώφυλλα από τις "επανεκδόσεις" του σπουδαίου ποιητή; Πιθανώς επειδή δεν πλήρωνε, όπως πρέπει να κάνεις τώρα- ανεξαρτήτως ταλέντου- για να εκδωθείς. Αν πληρώνεις μάλιστα... κάνουμε και τα στραβά μάτια λίγο, προσεκτικά όμως, μην πέσει το πρεστίζ μας. Μήπως ξέρετε πόσα πούλησε η "Κίχλη" του Σεφέρη όταν πρωτοκυκλοφόρησε; Γύρω στα 10 κομμάτια; όταν τον μελοποίησε ο Θεοδωράκης; Γύρω στα 20; Όταν πήρε το- ωωωω- Νόμπελ; Γύρω στα 40; Δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου αφανή, αλλά καλύτερα ίσως θα ήταν, από το να είσαι ανύποπτος μουσουργός στον κόσμο σου ή να πεθαίνεις και να έρχονται οι εξπέρ να σε πλασάρουν, να γίνεσαι εμφανής ή σχεδόν διάσημος με τους πονηρούς διακινητές να βγάζουν χαρτζιλίκι από το όνομά σου.
Αρκετά διασκεδάσαμε, όμως. Δεν θα σχολιάσω καν τα γ(δ)ραμματικά σας λάθη Ώρα για νανάκια. Σε αντίθεση με τους κανονικούς νάνους, αν δεν τα ταϊσεις στην ώρα τους συγχίζονται και τότε...
Δεν είμαστε πια και τόσο απελπισμένοι για αναγνώριση, αγαπητέ ξένε. Άλλωστε δεν ξέρω κανέναν που με τέτοιο σκοπό κατάφερε να γράψει έστω και ένα ποίημα.
O Μαρίνος, στο κάτω-κάτω, γνωρίζει...
Καλημέρα είναι όμορφο να σηκώνεσαι το πρωί και να ανακαλύπτειs ότι έχειs φίλουs που ενδιαφέρονται για σένα ωσάν φύλακεs του ύπνου σου των σκεψεών σου και συμπορεύονται μαζί σου έστω νοερά.Σαs ευχαριστώ.
καλημέρα Μαρίνο, σόρι για την ποιότητα του αυτοσχεδιαστικού μου, περιέγραφα τι μου συνέβη (περίπου) χθες το βράδυ και γράφτηκε σε κάτι σαν 4 λεπτά, αλλά ήθελα να πω ένα κάποιο ευχαριστώ της στιγμής στα ωραία σας ποιήματα - γράφω ποικιλοτρόπως πια ο έρμος, 2η φύση γαρ- μα δεν μπόρεσα να αντισταθώ να απαντήσω στον άγνωστο με τις αδικαιολόγητες κατηγορίες- δόξα τω θεώ, έχουμε κι άλλες διόδους εξόδου ποίησης, μερικοί πάνω από μια. Εννοώ αυτό που σου είπα περί ελευθερίας, την βλέπω ολένα συχνότερα στα τελευταία σου, και της ΓΑΒ ήταν πολύ λεπτό και με άγγιξε.Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι είναι εχθρικοί την στιγμή που... σε υπερασπίζονται. Ε τότε υπάρχουν και οι πλάκες -διάφορες- για μα μη γράφουμε μόνο πόνο. Τέλος πάντων, μη σε ζαλίζω. Να είσαι καλά, δημιουργικός και καλή σου μέρα.
γου
Με την άδεια και τις ευλογίες του Μαρίνου (ένεκα γονιδίων ίσως...).
Γου, καλή σου μέρα,
:)
Υ.Γ. Αλίμονο τη στιγμή που θα εκλείψουν τα ερωτηματικά και η αμφιβολία...
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΒΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΩΝ ΓΚΡΕΜΩΝ
(...)
Έτσι, από σφάλμα έχασε εκείνο το ενδεχόμενο
- που τόσο είχε ποθήσει -
Κι από στιγμή σ΄άλλη στιγμή είναι έτοιμη
Ν΄ αρχίσει το τρομερό ταξίδι της
Να φέρει πίσω το όνειρο
Και να που ήδη έφτασε μπροστά σε πόρτα μαύρη:
"Άσ΄ την ελπίδα καταγής!"
Μ΄ όλο το θάνατο μπροστά έβγαλε τα παπούτσια
Τ΄ απίθωσε στο σκοτεινό κατώφλι - Αρνήθηκε
Περπάτησε ξυπόλυτη σε κωνικά άγρια βουνά και τρύπωσε σε άπατες χαράδρες
Γκρέμια κι αγκάθια αγκάλιασε και τρικυμίες και μπόρες
Προσκυνητής στο ανθίβολο του ονείρου
Ξεχώρισε τον πάγο που απολιθώνει την ψυχή
Κι άναψε ένα μικρό κερί για όλους τους πεινασμένους
Τα πόδια μάτωσαν
Άκουσε πάλι τη φωνή
- σα βρυχηθμό φοβιστερό στου ορίζοντα την άκρη και πιο κοντά -
"Άφησε την ελπίδα!"
Έδωσε να ξεφύγει απ΄ το θεριό
- που ως φαίνεται το βήμα της μετρούσε -
Το φόρεμά της σκίστηκε
Σκορπίστηκαν τριγύρω τα κουρέλια
Τα πήρε η νύχτα
Ο κόσμος στένεψε - πέτρα κι αλάτι
Ένας αέρας δυνατός γονάτισε μπροστά της
Ανέβηκε στη ράχη του - πουλί γυμνό
Αντήχησαν με το κελάηδημά της οι ουρανοί
Ήπιε νερό του σύννεφου - νερό της λήθης
Μαγεύτηκε απ΄ την άβυσσο
Ξέχασε τ΄ όνειρο
Φίλησε τ΄ άστρα
Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι απέγινε
Γ.Α.Β.
24/01/12
Τhanx ΓΑΒ και καλήσπέρα σου. Είναι ιδέα μου ή έβαλες 2 φορές το ποίημά σου -τη 2η τροποποιημένο στα σχόλια;:-)
Abandon all hope, ye who enter...
Well... nope.
όλα τα καλύτερα
γου
Όχι δεν είναι η ιδέα σου. Τη δεύτερη φορά τροποποιημένο (όχι μόνο στα σχόλια).
Γι΄ αυτό, άλλωστε και το υστερόγραφο με τις αμφιβολίες και τα ερωτηματικά...
:)
"τραγικο" όπως θα έλεγε η φίλη μου ΤΑ. Αλλωστε όλοι οι δημιουργοί της τέχνης, ως γνωστο, το έργο τους αναγνωρίζεται μετα θάνατον. Η ιστορία μας παραθέτει πολλα τέτοια δείγματα και έτσι δεν θα μπω καν στον κόπο να βάλω μυαλό και να υποδείξω έναν τρόπο σκέψης, σε άνθρωπους που καν δεν έχουν ίδεα πως να χειριστούν κάλλιστα πρώτα από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό. "ο νοων νοειτω". Μαρίνο μου, ευχομαι αυτό να μην συμβει σε σενα, όμως βλέπονταν ως έχουν τα πραγματα καταλαβαίνεις ότι αυτό δυσκολα αλλάζει, κάποτε οι άνθρωποι δεν ήξεραν και τώρα που ξέρουν κάνουν τον Άλεκο... μην δίνεις σημασία προχώρα και αγαλιασε την ψυχη μας, δωσε μας ανασταση και λυτρωσε μας από τον πανικό του φοβου που έχουμε ότι κάποιος μας ξεπερνά και αυτό δεν μπόρουμε ευκόλα να το αποδεχτούμε....και "Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ" με αγάπη σε παρακολούθω....!!!
απη
Inic Pit Vita Nuova, γιατί η ποίηση έτσι κάνει...
http://www.tintrelamoumesa.blogspot.com
Καλημέρα και σήμερα,
Γ.Α.Β.
Φίλος Γου ξαναγύρισε! Από ποια επαρχία είσαι φίλη απη και μιλάς τόσο καλά κινέζικα; Και τι στο καλό βάζετε στο τσάι σας;
Φίλος Γου λέει Ταό Τε Κινγκ: "όποιος ξέρει δεν φλυαρεί. Όποιος φλυαρεί δεν ξέρει".
Φίλη απη ωστόσο θαυμαστά αυτοκριτική: "δεν θα μπω καν στον κόπο να βάλω μυαλό και να υποδείξω έναν τρόπο σκέψης, σε άνθρωπους που καν δεν έχουν ίδεα πως να χειριστούν κάλλιστα πρώτα από όλα τον ίδιο τους τον εαυτό. "ο νοων νοειτω". Μπλάβο απη! Αγνόησε δυτικούς ψυχιάτλους που θα λέγαν ότι θυμίζει σύνδλομο παντοδυναμίας εξάχλονου - άπη τουλάχιστον επτά,ίσως ακόμη και οκτώ. Όσο για το γλύψιμο στο Μαρίνο... Γου βαρέθηκε. Έσπασε υπόσχεση για να παίξει λίγο με παιδάπη.
Σιωπή και πάλι.
φιλε γου ....
αν αυτο ειναι ώριμο και για ανθρώπους μεγαλύτερους απο 4-5 ετών...
"οποιος ξέρει δεν φλυαρεί. και όποιος φλυαρεί δεν ξέρει" ΣΩΣΤΟΣ!!!
Κοιτόντας προς τα πάνω μόνο εσένα βλέπω να φλυαρείς... μήπως γιατί δεν ξέρεις?
ΣΙΩΠΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!!!
Ωριμα είναι και τα φρούτα, ανώνυμε.
Χρησιμοποιεί την κατάλληλη γλώσσα σε ένα αδικαιολόγητα εχθρικό προς όλους τους άλλους + γλύψιμο στο Μαρίνο γράμμα, και μάλιστα με χιούμορ - για τα δικά μου κριτήρια. Κοιτώντας προς τα πάνω , μάλλον δεν βλέπεις αρκετά ψηλα.
Τα σχόλια αυτού του τύπου δεν βοηθούν σε σχολιασμό ποιήματος. Δεν πειράζει όμως, ήταν διασκεδαστικό για την κομπιουτεράδικη ψυχή μου να φωνάζει κάποιος (κεφαλαία σε μέιλ σημαίνει φωνάζω) ΣΙΩΠΗ κλπ. Τα τρία θαυμαστικά δεν τα σχολιάζω -
χρησιμοποιούνται συνήθως από παιδιά 4-5 χρονών. Ούτε τα ορθογραφικά. Ούτε το λάθος στην αντιγραφή της φράσης.
ΥΓ Νομίζω ότι ήταν λάθος του γου να ασχοληθεί με το όποιο γράμμα. Σόρι γου - νομίζω ότι παρασύρθηκες.
....Έρημη πόλη ,φανταχτερή με δρόμουs τηs αλλοτρίωσηs
όπου πρέπει να παs αλλιώs πωs θα μάθειs.
"Όταν είσαι εκεί πηγαίνειs αλλού,
ψάχνειs τ'όνομά σου....."
Τελικά στο δρόμο αυτό της μοναξιάς που επιλέξαμε δεν είμαστε μόνοι....
Φτιάχνουμε τον χάρτη της πορείας της ζωής μας χιλιοστό , χιλιοστό φροντίζοντας να μην κοιτάμε πίσω , ούτε δίπλα μας και έτσι δεν συναντάμε ποτέ τους συνοδοιπόρους και συντρόφους μας........
Συνεχίζεται;
Κάθε σου λέξη και μια αλήθεια -μια πραγματικότητα. Τα ζούμε τα βιώνουμε αλλά εξακολουθούμε και τολμάμε. Η άγνοια όμως πληρώνεται. Ο δρόμος γίνεται παράδρομος.
Σφάλλουμε, πωs να το ξέρουμε όμωs;;;;;;;;;;
Δεν ορθοποδείς με μάτια δανεικά. Ζεις με οφθαλμαπάτες και συμβιβάζεσαι με αυτές.
Δημοσίευση σχολίου